صندوق‌های ثروت ملی، چگونه"تعریف" می‌شوند؟

 -کارگروه بین‌المللی برای صندوق‌های ثروت ملی (IWG)[1]، در متن تعریف خود برپنج کلید واژه تأکید دارد:

الف) دارای هدف خاص و مشخص هستند.

ب) تملک و زمامداری آن‌ها، برآمده از ارکان اصلی حکومت‌هاست.

ج) به توانمندی اقتصادی و توانمند ساختن ساختار‌ها و بنیاد‌های پولی و مالی به جهت دستیابی به هدف‌های «اقتصاد کلان» توجه دارند.

د) دارایی‌های در اختیار خود را در بسته‌هایی از سرمایه‌گذاری استراتژیک به کار می‌گیرند.

هـ) این صندوق‌ها و در کشور‌های مختلف، به لحاظ قوانین، اصول حقوقی و ساختار‌های مدیریتی و نظارتی، متفاوت از یکدیگر هستند.

این نهاد بین‌المللی در تعریفی که ارائه می‌دهد، می‌گوید:

صندوق‌های سرمایه‌گذاری که دارای هدف خاص یا مشخصی هستند […] دارایی‌های در اختیار خود را در مجموعه‌ای از سرمایه‌گذاری‌های استراتژیک که شامل سرمایه‌گذاری به صورت دارایی‌های مالی خارجی است، تخصیص داده و اداره و نگهداری می‌کنند.

همان‌گونه که ملاحظه ‌می‌شود، در این تعریف‌اهم تأکید بر توانمند‌سازی ساختار‌های اقتصادی و بنیاد‌های پولی و مالی است. علاوه بر این و برای دسترسی به چنین هدفی، روش و راهبرد انجام سرمایه‌گذاری‌های استراتژیک، (که شامل سرمایه‌گذاری به صورت دارایی‌های مالی خارجی می‌باشد) را در تعریف مورد نظر خود قرار می‌دهد.

   -کمیسیون انجمن‌های اروپایی، ‌تعریف خود را شامل تأکید بر یک معنای کلیدی قرار داده است.

الف) این صندوق‌ها، برای تحقق امر سرمایه‌گذاری توسط دولت‌ها یا حکومت تعریف شده‌اند که:

" مجموعه‌ای از پورتفوی متنوع از دارایی‌های داخلی و خارجی متعلق به کشور خود را مدیریت و نظارت می‌کنند. "

جنبه حقوقی موضوع، تعهد مستقیمی است که تمامی دولت‌ها در برابر این دسته از صندوق‌های پولی ملی دارند. نکته‌ای که نشان می‌دهد، «امر ماهیتی» و «علت وجودی» این صندوق‌ها، تاکید برتحقق سرمایه‌گذاری در مجموعه‌ای از پورتفویمتنوع از دارایی‌های داخلی و خارجی متعلق به کشور است. به مفهوم دیگر، این صندوق‌ها، دارای مشروعیتی ملی هستند و بر پایه همین نکته از جمله ابعاد اصلی ساختار‌های حکومتی را تشکیل می‌دهند که رسالت آن؛ نقش‌آفرینی در مجموعه‌ای از سبد دارایی‌های بین‌المللی و انجام سرمایه‌گذاری خارجی است. جوهره‌ای که بر پایه «ارز»،  تسهیلات را تخصیص و پس از طی دوران سرمایه‌گذاری، بر پایه همان «ارز» به صندوق باز می‌گرداند.

-   بانک مرکزی اروپا[2]، در تعریف خود، به صراحت و روشنی از کلید واژگان "دارایی‌های ملی به کار رفته در خارج از کشور" و هم‌چنین «سرمایه‌گذاری جهانی" استفاده می‌کند.

-        بانک مرکزی اروپا، در مجموع چنین تعریفی را از صندوق‌های ثروت ملی یا حکومتی ارائه می‌دهد:

صندوق ثروت ملی یا حکومتی، نوعی از اداره‌کنندگان دارایی‌های ملی به کار رفته در خارج از کشور هستند که به تازگی پدیدار شده (1956) و به عنوان یک نوع قابل توجه از سرمایه‌گذاری جهانی، شناخته می‌شوند.

در متن شماره 6این مجموعه که در آینده به آن خواهیم پرداخت، توجه مخاطبان محترم را به تعریفی که «آنکتاد» ارائه می‌دهد جلب خواهیم داشت.

اما و در این میان، آن‌چه که در این تعریف، «صفت‌های مشترک» را رقم می‌زند، ذات و مفهوم معنایی و کیفی جمله زیر است:

طراحی و ایجاد یک فرآیند و جریان از سرمایه‌گذاری‌های بنیادین در انواعی از اوراق قرضه، سهام و مجموعه‌ای از دارایی‌های آلترناتیو، است که با هدف «تحصیل درآمد در آینده» و «حفظ ثروت‌های بین‌نسلی» صورت می‌پذیرد.

صیانت از ذخایر و دارایی‌های ملی، حفظ ثبات اقتصادی و نگهداری ذخایر ارزی کشور در قالب ارزهای رایج، جنبه‌های دیگری از این ذات معنایی را روایت می‌کنند.

 

--------------------------------------------------------------------------------

[1]-International Working Group of Sovereign Wealth Funds.

2- Europen Central Bank