مسأله بسیار مهمی که در برنامه پنجم توسعه، مورد تأکید برنامه‌ریزان قرار گرفته است، توجه به شرکت‌های دانش بنیان است. به نظر می‌رسد که زمان آن فرا رسیده باشد تا در جهت تحقق چند انتظار عمیقاً ملی که همواره در صدر آرزومداری‌ها و چشم‌اندازهای ما قرار داشته است، قدم‌های بزرگ برداریم.
حرکت به سمت تولید دانش ملی، تلاش برای تولید فن‌آوری نوین صنعتی که در فضای جهانی، به نام کار و اندیشه ایرانی معرفی شود و کوشش برای ارتقاء درجه تنوع و پیچیدگی صنایع کشورمان، بخش‌هایی از این چشم‌انداز را نشان می‌دهند.
باید پذیرفت که استقرار در این فضا، به زیرساخت‌هایی نیازمند است که در گام نخست می‌باید توسط دولت‌ها تدارک، به واسطه دانشگاه‌ها؛ مراکز علمی- پژوهشی و پارک‌های علم و فن‌آوری تغذیه و با حضور فعالانه بخش‌های خصوصی به امر" تولید و تجارت " نزدیک شود. فراموش نشود که در عصر جهانی شده معاصر، بین دو مقوله " شرکت‌های دانش‌بنیان " و      " بازارگرا " بودن این حوزه رابطه‌ای مستقیم برقرار است چه آن که در این رویکرد است که ایده‌ها، به پدیده‌ها تبدیل می‌شوند و در بازار دانش جهانی، بر محور عرضه و تقاضا، به کار گرفته می‌شوند.
ضرورت تدوین و تبیین یک " استراتژی صنعتی پایدار " که در آن، افزایش درجه رقابت‌پذیری را موجب شود و علاوه بر آن، بر موضوع " مشتری‌مداری " تأکید نماید، اکنون و به عنوان یک راهبرد اساسی مطرح است. وجود نگاه تولید محور، نگاهی است که در ارزش‌گذاری دانش، تلاش برای تولید دانش ملی، امر رقابت و مشتری‌مداری تأکید دارد. صندوق توسعه ملی از هر قدمی که بر مبنای اساسنامه صندوق و قوانین مندرج در برنامه پنجم توسعه، کارگشای توسعه شرکت‌های دانش‌بنیان باشد، دریغ ندارد.
در چشم‌انداز نگاه ما، اتفاق جهشی مورد انتظار است تا مرز بومی‌سازی دانش را به جغرافیای مستقل تولید دانش ملی نزدیک سازد. در این رویکرد شرکت‌های دانش‌بنیان موتور محرکه این حرکت هستند.