در چهارمین کنفرانس نظام تأمین مالی در ایران (اول و دوم اسفند ماه 1390)، «صندوق توسعه ملی» نیز حضور داشت. حضوری که از طریق ایراد سخنرانی کلیدی، در خصوص فرایند تشکیل، ظرفیت و قابلیت‌ها، هم چنین جایگاه قانونی آن ـ و این که به پشتوانه «قانون» مشروعیت نهادین خود را به دست آورده است ـ اطلاع‌رسانی شد.
  اما و این حضور،‌ مزیت ترجیحی دیگری را بیان می‌داشت که نه فقط نسل حاضر، بلکه نسل‌های آینده را نیز در خطاب خود داشت. به مفهوم دیگر،‌ با نسل‌های آینده نیز سخن گفته شد. این باعث خشنودی است که یک نهاد پولی و مالی بتواند بین زمان حال و زمان آینده پیوندی پویا برقرار سازد.
به تعاریف کلاسیک که بازگردیم گفته می‌شود : « یکی از اهداف اساسی کشورها، دستیابی به رشد اقتصادی پایدار و توسعه می‌باشد[1]  » و به همین منظور، ‌همواره مشاهده می‌شود که بین «ابزارهای مالی» و توسعه بازارهای ملی و ارتقای سطح کارایی و دامنه عمل آن‌ها «یک ارتباط معنادار برقرار است». مزیت ترجیحی صندوق توسعه مالی را در طرف دوم این رابطه منطقی می‌توان دید که : «صندوق توسعه ملی»، به عنوان یک «ابزار مالی» ـ طرف اول رابطه ـ تصویری روشن از توسعه بازارهای مالی ایران، ‌ضمن برخورداری از «کارایی تعریف شده بر پایه ثروت ملی و با دامنه عملی گسترده تا در پوشش گرفتن نسل‌های آینده» است ـ طرف دوم رابطه ـ صندوق توسعه ملی،‌ به مفهوم کامل‌تر خود، جریانی از همپایی ابزارهای مالی ملی و بومی،‌ با «فضای آینده» است. آینده‌ای که در یک چیدمان استوار شده : بر «سیاست‌های مالی» کشور، به «نسل‌های آینده» و در قالب «جهانی شدن» می‌اندیشد. شکل و فرآیند عملیاتی این رفتار اقتصادی یا به مفهوم دیگر،‌ تبدیل این «ایده» به «پدیده»،‌ در قالب سرمایه‌گذاری در دارایی‌های مالی و بازارهای پولی خارجی متحقق می‌شود.

    بند چهارم اساسنامه صندوق توسعه ملی، این چنین عملیات مالی را تصریح و نسبت به انجام آن اجازه داده است (مصارف صندوق، ‌گزاره شماره 4 : سرمایه‌گذاری در بازارهای پولی و مالی خارجی).تنها نکته مورد تأکید در رعایت «امر قانون»،‌ در نظر گرفتن این ملاحظه است که مشارکتی این چنین، ‌منوط به آن باشد که اصل مشارکت به صورت «ارزی» محقق شود. چرا که اصل ارائه تسهیلات و انجام هر عملیات سرمایه‌گذاری و بازپرداخت تسهیلات دریافت شده به صندوق و تحصیل منافع حاصل از سرمایه‌گذاری، همه و به صورت «ارزی» صورت می‌گیرد مگر در موردی که «قانون»، توصیه دیگری داشته باشد.
  یکی از روش‌های حضور صندوق توسعه ملی در بازارهای پولی و مالی بین‌المللی، خرید سهام بانک‌های خارجی یا اوراق بانک‌ها یا سپرده‌گذاری در نزد این بانک‌هاست. سرمایه‌گذاری در بازارهای مالی یعنی اقدام به خرید سهام شرکت‌های بزرگ خارجی در نزد بورس‌های خارجی. مرجع تضمین کننده بازگشت منابع اوراق مشارکت ارزی، دولت‌ها و بانک‌های مرکزی هستند که در ماهیت وجودی خود و به اعتبار جایگاه معاهدات مالی دولت‌ها و بانک‌های مرکزی، ‌ضمانت آنان، همواره معتبر می‌باشد.
  و این چنین است که مزیتی خاص بر پایه حفظ ثروت‌های بین نسلی و حضور در بازارهای پولی جهانی، برای یک نهاد پولی ـ مالی کشور رقم می‌خورد.