موضوع جهانی شدن در زیر بخش اقتصاد ، تجارت و سرمایه گذاری ، فرایندهای نوینی را برای گردش منابع مالی، در کنار منابع سرمایه ای به وجود آورده است. در چنین روندی شاهدیم که هم پای گردش تکنولوژی ، فن آوری IT و کالاهای سرمایه ای، واسطه ای و مصرفی در بستر جهانی، عرضه منابع مالی برای انجام سرمایه گذاری خارجی و بازارهای مالی نیز ، طی طرح ریزی های نوینی صورت پذیرد. نهادهایی با مفهوم محتوایی صندوق توسعه و یا صندوق ثروت ملی، نشانه و صورتی از این طرح ریزی های نوین است.
پشتوانه وسند بالا دستی چنین رویکردی ، تلاش و کوششی است که برای تبدیل (( منابع مالی)) به (( منابع سرمایه ای)) انجام می شود. به این ترتیب که بخشی از ذخایر ارزی حاصل از صادراتمنابع اولیه، کالاها و خدمات با هدف کسب بازده در بلند مدت و منتفع ساختن نسل های آینده ، از طریق انجام سرمایه گذاری های مولد به جریان می افتد.
انجام چنین اقدامی بنیادین سبب میشود تا کشورهای صاحب مواد اولیه و یا کالاهای صادراتی خاص ، منافع حاصل از استخراج معادن انرژی، معادن کانی، تک محصول های کشاورزی همچون قهوه ، گندم و ... همچنین محصول های دامی و دریایی را نه بعنوان (( در آمد )) بلکه بعنوان (( سرمایه )) بنگرند.
ذات (( درآمد )) هم مصرف است و هم پس انداز؛ که گاه و به دلیل سبقت مصرف از پس انداز ، به ویژه در کشورهای در حال توسعه ، رویکرد و توجه به پس انداز ، کمتر اتفاق می افتد. اما ذات (( سرمایه )) آن است که به گردش افتد و حاصل از گردش آن ، (( در آمدی )) برای مصرف و پس انداز ، ایجاد شود.
یک (( ماشین صنعتی )) آن هنگام که برای (( تولید کالا )) به کار گرفته می شود، در حکم یک سرمایه است که حاصل از گردش آن ، ایجاد (( در آمد )) می شود. مالک آن درآمد ، میتواند ، بخشی از آن درآمد را (( مصرف )) و بخش دیگری را (( پس انداز )) کند. حال تصور شود که مالک این (( ماشین صنعتی )) بخاطر دسترسی به یک درآمد کلان ، (( ماشین )) را به فروش رساند.
در این فرض ، اتفاقی افتاده است که میتوان از آن دو درس آموخت. اول آنکه:
-    آن چه حاصل از فروش منابع سرمایه ای به مانند ، مواد اولیه و پایه انرژی ، معادن کانی ، پایه کشاورزی ، پایه دریایی و ... به دست آید ، نمی باید تا بعنوان (( درآمد )) تلقی شده و به صورت مستقیم مورد مصرف قرار گیرند. بلکه ، هر آنچه که به این ترتیب تحصیل میشود ، شکلی از سرمایه است و ضرورت دارد تا در مسیر انجام سرمایه گذاریهای بنیادی ، توسعه ای و گردش آن در جریان فعالیت های اقتصادی و تولیدی ، به کار گرفته شوند. پس از آن و از محل در آمدهای ایجادی ، هزینه های مصرفی تامین گردند. این وظیفه ای برای حفظ ثبات اقتصادی و پویایی است.
-    دیگر آنکه ، هر شکلی از سرمایه ، چه منابع پایه و چه تاسیسات تولیدی صنعتی و خدماتی ، دارای ماهیت (( بین نسلی )) هستند. (( ماهیت بین نسلی )) شامل بسیاری از سرمایه ها می شود ، از جمله سرمایه های ملی در قالب سرمایه های اجتماعی ، محیط زیست ، آثار تاریخی و هنری ، آثار معرفتی و فرهنگ معنوی و مادی. لذا ، آن هنگام که ، (( سرمایه ای )) از دست می رود ، در واقع یک (( ارتباط بین نسلی )) ، از دست رفته است.

نتیجه آن که :
صندوق توسعه ملی ؛ کانونی راهبردی است ، که به واسطه نقش آن ، هدف های زیر دنبال می شوند:
-    ایجاد عرصه های جدید برای ارتقا ظرفیت های سرمایه ای ، پایداری و ثبات اقتصادی
-    تحقق امر پس انداز و ارتباط سرمایه ای بین نسلی
-    گسترش سرمایه گذاری ملی با هدف بنیادی و توسعه ای
-    انجام سرمایه گذاری خارجی
-    حمایت هدفمند – بر مبنای برنامه های ادواری توسعه – از اقتصاد و صنعت ملی
-    فراگیر ساختن نقش و اثر ثروت و سرمایه های ملی در گستره ها و میدان های سرمایه گذاری فرا ملی در کشورهای سرمایه پذیر و بازار های پولی و مالی