در ژانویه ۲۰۲۱، شرکت تحویل غذای زومیتو با عرضه اولیه برنامه ریزی شده خود در بورس بمبئی، پیشرفت زیادی کرد و تبدیل به هفتمین عرضه اولیه بزرگ تاریخ هند شد. این شرکت ۵۶۴ میلیون دلار پول جذب کرد و سرمایه گذاران اصلی آن شامل صندوق‌های ثروت ملی مانند ADIA امارات متحده عربی، CPP کانادا، OMERS کانادا، GIC سنگاپو بودند. قبل از عرضه اولیه هم، این شرکت ۲.۱ میلیارد دلار از صندوق‌های سرمایه‌گذاری خصوصی جمع آوری کرده بود، جایی که تخمین زده بودند که صندوق دولتی سنگاپور به اسم Temasek، ۱۰۰ میلیون دلار در آن سرمایه گذاری کند.
زومیتو تنها غول تجارت الکترونیکی در هند نیست که صندوق‌های دولتی بزرگ را به عنوان حامی اصلی خود دارد. در همان ماه، شرکت فلیپ کارت (Flipkart) 3.6 میلیارد دلار با دوره بودجه‌ای جدید که شامل ADQ امارات متحده عربی، CPP و GIC و Khazanah مالزی و QIA قطر بود، بدست آورد. طبق داده های جهانی SWF، تامین مالی جدید موقعیت شرکت فلیپ کارت به عنوان بزرگترین استارت آپ فناوری هند با ارزشگذاری ضمنی ۳۷.۶ میلیارد دلار را تضمین کرد.
همانطور که توسط شرکت‌های زومیتو و فلیپ کارت نشان داده شد، شیوع همه‌گیری کرونا، از بسیاری جهات، روند قدرتمندی را آشکار و سرعت بخشیده است. در این میان، این روند ها در تجارت الکترونیک در بازارهای نوظهوری که رشد سریعی دارند، صندوق‌های ثروت دولتی (SWFs) به عنوان سرمایه گذار خطرپذیر جدید در نظر گرفته می‌شوند. در اینجا یک سوال مطرح می شود؟ چه کسی قدرت را در بازارهای مالی در دست دارد؟ در این پاسخ به این سوال شاید بانک‌های سرمایه‌گذاری بزرگ، شرکت‌های مدیریت دارایی‌ بزرگ و صندوق‌های پوششی باشد که اغلب کانون توجه رسانه‌ها هستند. اما گروه های جدیدی از سرمایه گذاران مستقل که شامل برخی از صندوق‌های ثروت ملی (sovereign wealth funds)، صندوق‌های بازنشستگی دولتی، صندوق ذخیره بانک مرکزی و دیگر نهادهای دارای سرمایه مستقل، ظهور کرده‌اند تا به تاثیرگذارترین بازیگران بازار سرمایه تبدیل شوند. شرکت‌هایی که ۳۰ تریلیون دلار دارایی تحت مدیریت دارند.
صندوق‌های ثروت ملی مسیر متفاوتی را پس از بحران مالی ۲۰۰۸ طی کرده اند، زمانی که آنها میلیاردها دلار را به غول‌های مالی مانند سیتی بانک، مورگان استنلی، بانک آمریکا، تخصیص دادند ولی به ندرت به عنوان نجات دهندگان سرمایه داری از آنها یاد می شود. با این حال، این دنیای دیجیتال هست که صدای آن بیشتر احساس می‌شود. صندوق های سرمایه گذاری مستقل حالا سرمایه گذاران خطر پذیر قدرتمند و جدید هستند. منابع مالی زیاد آنها همراه با نیاز آنها به تنوع جهانی و براساس بخش، کمک کرد که بازار سرمایه خطرپذیر خصوصی به شرکت های دیجیتالی تبدیل شود. آنها نقش سرمایه گذاری سنتی و منفعل خود را کنار گذاشته و تبدیل به پیشتازان تحول دیجیتالی که الان شاهد هستیم شده اند. ترکیب کردن پول نقد و سرمایه گذاری هوشمندانه باعث ظهور تک شاخ ها(unicorns) شده است. شرکت های خصوصی و استارت آپ های دیجیتالی که ارزش هر کدام بیش از یک میلیارد دلار هست. سرمایه آنها باعث ظهور شرکت های عظیمی مانند علی بابا (َAlibaba)، ایر بی اند بی (AirBnb)، JD.com، تسلا (Tesla)، اوبر (Uber)، وی ورک (WeWork) شده است.
قرنطینه‌های طولانی و رعایت فاصله اجتماعی تنها روند زندگی را به سمت زندگی بسیار دیجیتالی برد و تسریع کرد. بحران کرونا، در واقع به موفقیت بیشتر این تک شاخ ها (Unicorns) منجر شد. در مرحله بعد، صندوق‌های مستقل به طور سیستماتیک روی اکوسیستم نوآوری برای تقویت اقتصاد داخلی سرمایه گذاری خواهند کرد. این یک روند مداوم و قدرتمند هست که قاره‌ها را هم شامل خواهد شد. این صندوق‌ها، سرمایه گذاری روی فناوری را راهی برای حمایت از فعالیت های اقتصادی و اشتغال‌زایی از طریق توسعه کسب وکارهای خانگی می‌دانند که به طور همزمان باعث بدست آوردن بازدهی از کسب و کارهای جدید می شود. برای مثال، یکی از اهداف صندوق ثروت ترکیه، توسعه اقتصاد کارآفرینان داخلی و تبدیل شدن به دروازه سرمایه گذاری ترکیه هست. صندوق سرمایه گذاری عمومی عربستان صعودی و صندوق مبادله امارات، که حامیان اصی ویژن فاند (Vision Fund) هست، احتمالا از برجسته ترین نمونه ها هستند. این به بهترین وجه توسط صندوق سرمایه گذاری عمومی که ۵۰۰ میلیارد دلار در تاسیس شهر آینده نئون (futuristic Neon City)، تاکسی‌های پرنده و طلوع مصنوعی شبانه ماه تخصیص داده است را نشان می‌دهد. در ضمن، برخی از صندوق‌های دولتی اقدام به جذب سرمایه خارجی از کشورهای دیگر می‌کنند. همزمان، اشاره کنیم که دولت اندونزی در حال تاسیس صندوق ثروت مستقل جدید خود به نام سازمان سرمایه گذاری اندونزی (IAI) هست که دولت تعهد به حمایت ۵ میلیارد دلاری به این صندوق کرده است به امید این که بتواند ۱۵ میلیارد دلار از خارج نیز جذب نماید. به گفته مقامات اندونزی، امارات متحده عربی، سافت بانک ژاپن و شرکت مالی توسعه بین المللی آمریکا (DFC) قبلا برای سرمایه گذاری در این صندوق اعلام امادگی کرده اند. به گفته رئیس جمهور جوکو ویدودو، سازمان سرمایه گذاری اندونزی (IAI) در ابتدا روی زیرساخت های کشور تمرکز خواهد کرد، اعم از بعد فیزیکی یا دیجیتالی.
در آینده شاهد دو روند قدرتمند مبتنی بر منابع مالی مستقل در اقتصاد دیجیتال خواهیم بود. از یک طرف، صندوق‌های ثروت ملی به سمت سیلیکون‌ولی، چین و دیگر مراکز نوآوری از جمله هند حرکت خواهند کرد تا به تک شاخ‌های آن‌ها بپیوندند. از طرف دیگر، صندوق‌های ثروت ملی بیشتری هم در راستای توسعه اقتصادی داخلی به ویژه در مناطق نوظهور مانند آفریقا، آمریکای لاتین، آسیای جنوبی و اروپای شرقی فعال‌تر خواهند بود. صندوق‌های ثروت ملی که تجربه شکار تک شاخ های جهانی را دارند، اکنون در حال پرورش استارت‌آپ‌های فناوری جدید در حیاط خلوت خود هستند.

انتهای پیام/