در جهانی که سرعت عمل در تصمیم‌گیری تعیین‌کننده است، تعلل در استفاده از ظرفیت‌های داخلی می‌تواند هزینه‌های سنگینی برای آینده کشور به همراه داشته باشد. ایران با منابع طبیعی غنی و نیروی انسانی متخصص، در صورت بهره‌گیری هوشمندانه از فرصت‌ها، می‌تواند یکی از بازیگران اصلی توسعه پایدار باشد.
به گزارش روابط عمومی صندوق توسعه ملی و به نقل از تجارت آنلاین؛ در جهانی که سرعت عمل در تصمیم‌گیری حرف اول را می‌زند، تعلل در استفاده از ظرفیت‌های داخلی هزینه‌ای سنگین برای آینده به همراه دارد. در شرایطی که جهان با سرعتی فزاینده به سوی توسعه پایدار و بهره‌گیری از فرصت‌ها و منابع موجود حرکت می‌کند، ما همچنان درگیر چالش‌های بنیادی و ساختاری هستیم.
خبر اخیر توافق سه‌جانبه میان ایتالیا، آلبانی و امارات متحده عربی برای احداث یک ارتباط زیر دریایی به ارزش حداقل یک میلیارد یورو، نمونه‌ای از تلاش کشورهای پیشرو برای استفاده از ظرفیت‌های خود است. این پروژه که انتقال انرژی از دریای آدریاتیک را ممکن می‌سازد، یکی از طولانی‌ترین زیرساخت‌های برقی منطقه خواهد بود. به گفته جورجا ملونی، نخست‌وزیر ایتالیا، این پروژه باعث تقویت اتصالات برق موجود خواهد شد که به طول ۴۳۰ کیلومتر در امتداد بستر دریای آدریاتیک کشیده شده و ایتالیا را به مونته‌نگرو و دیگر مناطق بالکان متصل می‌کند. اما سوال اساسی اینجاست: چرا ما نمی‌توانیم از چنین فرصت‌هایی بهره‌برداری کنیم؟
ایران، به عنوان کشوری با منابع طبیعی غنی و نیروی انسانی متخصص و توانمند، از مزیت‌های بالقوه‌ای برخوردار است که می‌توانند نقشی حیاتی در توسعه اقتصادی کشور ایفا کنند. در این میان، «صندوق توسعه ملی» طی سه سال گذشته تلاش کرده است مدل‌هایی برای سرمایه‌گذاری در پروژه‌های کلان بدون ورود به فعالیت‌های بنگاه‌داری ارائه دهد. اما تفاسیر متناقض از اساسنامه این صندوق و اختلاف نظرهای مداوم میان نهادهای مختلف درباره اینکه آیا اساسنامه اجازه سرمایه‌گذاری مستقیم می‌دهد یا خیر، مسیر اجرای این طرح‌ها را کند کرده است. این پرسش که آیا اساسنامه چنین اجازه‌ای می‌دهد یا نه، بارها مطرح شده و در نهایت هیچ نتیجه روشنی حاصل نشده است.
در حالی که صندوق‌های ثروت ملی موفق در جهان با سرمایه‌گذاری‌های هوشمندانه، نه تنها ارزش دارایی‌های خود را افزایش می‌دهند، بلکه نقش مهمی در توسعه اقتصادی کشورشان ایفا می‌کنند؛ بزرگ شدن صندوق توسعه ملی ایران نیز بدون سرمایه‌گذاری هدفمند در پروژه‌های کلیدی ممکن نخواهد بود. تمرکز صرف بر حفظ منابع، بدون ایجاد ارزش افزوده، باعث می‌شود این صندوق از اهداف بلندمدت خود فاصله بگیرد.
چالش زمان و فرصت‌های محدود
امروز دیگر نمی‌توان نسبت به گذر زمان بی‌تفاوت بود. جهان با سرعت به سمت استفاده از فناوری‌ها و منابع جدید حرکت می‌کند و پیش‌بینی‌ها نشان می‌دهد که تقاضا برای سوخت‌های فسیلی تا دو دهه آینده به شدت کاهش خواهد یافت. این به معنای آن است که پنجره استفاده از منابع نفت و گاز به عنوان ابزار توسعه اقتصادی در حال بسته شدن است. کشورهایی که بتوانند پیش از دیگران زیرساخت‌های مدرن را ایجاد و جایگاه خود را تثبیت کنند، نه تنها از مزیت‌های رقابتی برخوردار خواهند شد، بلکه مسیر توسعه پایدار خود را نیز تضمین خواهند کرد.
ایران، با برخورداری از ظرفیت‌های عظیم در حوزه انرژی و منابع طبیعی، می‌تواند یکی از بازیگران اصلی این تحول باشد. اما این تنها در صورتی ممکن خواهد بود که از زمان باقی‌مانده برای سرمایه‌گذاری در این حوزه‌ها به بهترین شکل استفاده شود. تعلل در این زمینه، نه تنها فرصت‌های اقتصادی را از بین می‌برد، بلکه ممکن است کشور را در آینده‌ای نه‌چندان دور با چالش‌های اقتصادی و زیست‌محیطی جدی روبه‌رو کند.
ضرورت تصمیم‌گیری سریع و هدفمند
سرعت و کارآمدی در تصمیم‌گیری‌ها دیگر یک انتخاب نیست، بلکه به ضرورتی برای حفظ جایگاه کشور در نظام جهانی تبدیل شده است. تاخیر در اجرای پروژه‌های کلان نه تنها باعث از دست رفتن فرصت‌ها می‌شود، بلکه اعتماد سرمایه‌گذاران داخلی و خارجی را نیز کاهش می‌دهد. سرمایه‌گذاران به دنبال بازارهایی هستند که در آن فرآیندهای تصمیم‌گیری شفاف، سریع و پیش‌بینی‌پذیر باشد. در مقابل، ساختارهای پیچیده و فرایندهای طولانی در کشور ما، سرمایه‌ها را به سوی بازارهای دیگر سوق داده است.
در جهانی که منابع فسیلی به پایان خود نزدیک می‌شوند و منابع و فناوری‌های جدید جایگزین آنها می‌گردند، ما دیگر نمی‌توانیم منتظر بمانیم. فرصت‌ها محدود و زمان کوتاه است. امروز باید از تمامی ظرفیت‌ها برای استفاده حداکثری از این زمان باقی‌مانده بهره گرفت. هر روز تعلل، هزینه‌ای سنگین برای آینده کشور به همراه خواهد داشت و ممکن است فرصت‌های موجود به طور کامل از بین بروند.
باید تصمیم گرفت و اقدام کرد، پیش از آنکه زمان از دست برود. در این مسیر، ظرفیت‌های کشور و ایده‌های موجود می‌توانند سکوی پرشی برای عبور از چالش‌ها و تبدیل تهدیدها به فرصت باشند. زمان آن رسیده که نه تنها از عقب‌ماندگی جلوگیری کنیم، بلکه با گام‌هایی محکم و برنامه‌ریزی‌شده، مسیر توسعه پایدار کشور را هموار سازیم.
انتهای پیام/