در روزهای اخیر، در خصوص اظهار نظرهای اینجانب در اتاق بازرگانی، صنایع و معادن و کشاورزی تهران درباره نحوه تعامل صندوق توسعه ملی و بانک مرکزی، بازتاب ها و تفسیرهای زیادی منتشر شد. آنچه مورد انتقاد بنده بود و به طور روشن در مقابل دوربین صدا و سیمای جمهوری اسلامی بیان و در بخش‌های مختلف خبری نیز پخش شد، انتقاد از رفتارهای بانک مرکزی در گذشته بود.

و الا ما در جلساتی که به طور مرتب با رییس کل و مدیران ارزی بانک مرکزی داریم مسائل کارشناسی و نحوه تخصیص منابع به طرح های تولیدی و تامین سرمایه در گردش را مورد بررسی قرار می‌دهیم و احیانا نسبت به طرح ایرادها و نکات کارشناسی و چاره‌اندیشی برای آن‌ها، اقدام می کنیم.

آنچه در این روزها و در لابلای سطور رسانه‌ها مغفول واقع شد، توجه به نقش موثر نظام بانکی و در راس آن بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران در مدیریت مسائل پولی کشور است. بانک مرکزی در دولت یازدهم به مدیریت دکتر سیف نقش موثری در کاهش معنادار تورم، کنترل رشد نقدینگی و به ویژه کاهش نوسانات نرخ ارز داشته که این مهم در آماده کردن زمینه  برای سرمایه گذاری و حمایت از تولید، بسیار اساسی است.

آقای سیف را بیش از 20 سال است که می شناسم و دوستی و ارادت داریم. زمانی که وزیر اقتصاد دولت آقای خاتمی بودم ایشان مدیرعامل بانک ملی بودند و ما از نزدیک با یکدیگر تعامل داشتیم. ایشان مدیری کاربلد، منطقی، قانونمند با احساس مسئولیت و در عین حال انسانی متدین است و در دو سال اخیر هم با حفظ این خصوصیات و با پشتوانه سی ساله در مدیریت بانکی و اقتصادی، دلسوزانه به یاری اقتصاد کشور آمده و نقش برجسته‌ای در هیات امنای صندوق توسعه ملی دارد.

من با ایشان در شورای پول و اعتبار هم همکاری نزدیک دارم و همواره تعامل مثبتی با یکدیگر داشته‌ایم. اصلا اعتقاد ندارم که مواضع احیانا انتقادی من متوجه شخصیت و یا سوء عملکرد سیف یا همکاران وی شود و لازم می‌دانم بر این نکته تاکید کنم.

البته در این میان از صحبت‌های بنده چنین استنباط شد که 12 میلیارد دلار از سوی دولت و یا بانک مرکزی برداشت شده که به هیچ وجه صحت ندارد و ما جداگانه آن را تکذیب کردیم.