رئیس اسبق سازمان مدیریت و برنامه ریزی در گفت وگو با "تجارت فردا" با تاکید بر اینکه صد سال زحمت کشیده شد تا بگوییم صندوق توسعه ملی یک نیاز ملی است، گفت: وزیر اقتصاد و دارایی در کمیسیون برنامه و بودجه مجلس پیشنهاد کرده صندوق توسعه ملی را برای ثباتبخشی بودجه دولت به حساب ذخیره ارزی تبدیل کنیم؛ در حالی که این سخن خلاف سند چشمانداز است.
به گزارش روابط عمومی صندوق توسعه ملی، دکتر محمد ستاری فر در این مصاحبه در مورد اقتصاد ایران و الگوی جدیدش در مورد سازمان متولی برنامه سخن می گوید. وی به تبیین و تشریح اولویت های کاری سازمان برنامه می پردازد و توضیح می دهد: کار اول سازمان مدیریت بازسازی دولت و کار دوم آن انجام اقداماتی برای تبدیل شدن دولت به مثابه شریک توسعه و بازار است.
وی می افزاید: سومین کار مهمی که سازمان برنامه باید انجام دهد مربوط به این موضوع است که نیاکان ما زحمت کشیدند نفت را از دست انگلیسیها خارج کردند و گفتند نفت ملی است و از آن ملت ایران است و 76 میلیون نفر فعلی و نسلهای بعدی. در قانون اساسی و چشمانداز اشاره شده که چون نفت ثروت زیرزمینی است باید به ثروت روی زمین تبدیل شود و مالکیت نفت از مردم است اما تصدی آن برای دولت است. بنابراین اگر من مثلاً 100 میلیارد دلار نفت بیرون کشیدم، سازمان برنامه باید بگوید که 100 میلیارد دلار را باید به ثروتهای بینالنسلی تقسیم کنیم. پس در مجموع وظایف سازمان برنامه، نوسازی دولت با برنامه و تشکیلات، تعامل سازنده بین دولت و بازار که همان بهبود فضای کسب و کار باشد و همچنین اتخاذ رویکردهای توسعهای برای ثروتهای بینالنسلی است. به صورت مصداقی در همین سطح سوم از ماموریتهای سازمان برنامه اگر بخواهم نقدی کنم این است که نزدیک به 100 سال زحمت کشیده شد تا بگوییم صندوق توسعه ملی یک نیاز ملی است و حالا که تحریمها همچنان پابرجاست و نرخ نفت پایین است، وزیر دارایی پیشنهاد کرده صندوق توسعه ملی را برای ثباتبخشی بودجه دولت به حساب ذخیره ارزی تبدیل کنیم. این سخن را در کمیسیون برنامه مجلس گفته است. در حالی که این سخن خلاف سند چشمانداز است و داستان روزمرگی امروز جامعه ماست و در جایی که روزمرگی است به سازمان برنامهای که کارآمد و موثر باشد، نیاز نیست.
استاد اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی تصریح می کند: یکی از مباحثی هم که مقام معظم رهبری خیلی برای آن وقت گذاشتند، این بود که در طول برنامه چشمانداز کاری کنیم که نفت از بودجه دولت جدا شود و به همین دلیل بنا شد که در پایان سال 1388، بودجه دولت از طریق مالیات تامین شود و 15 میلیارددلاری هم که از نفت برداشته میشود صرف بودجه عمرانی شود. آن زمان در ذهن ما این بود که نهایتاً 20 میلیارد دلار بیشتر درآمد از نفت نخواهیم داشت اما در دوران برنامه چهارم 700 میلیارد دلار درآمد کسب شد و همه آن در بودجه رفت.