تهران- روابط عمومی صندوق توسعه ملی

موسسه مالی بین المللی (IFC ) که عضو گروه بانک جهانی می باشد، یکی از بزرگ ترین موسسات توسعه در سطح جهانی بوده که به طور خاص در حوزه ی بخش خصوصی کشورهای در حال توسعه فعالیت می کند. این موسسه دارای یک شرکت مدیریت دارایی با نام شرکت مدیریت دارایی موسسه مالی بین المللی  بوده که مدیریت صندوق های سرمایه گذاری و سرمایه گذاری در صندوق ها را بر عهده داشته و همگام با موسسه مالی بین المللی به سرمایه گذاری می پردازد. صندوق زیرساخت جهانی موسسه مالی بین المللی ، یکی از صندوق های سرمایه گذاری تحت مدیریت شرکت مدیریت دارایی این موسسه می باشد. این صندوق سرمایه گذاری در سال 2013  تاسیس شده و در سهام و موارد مرتبط با سهام در بخش زیرساخت های بازارهای نوظهور سرمایه گذاری می نماید. شرکت مدیریت دارایی IFC به نمایندگی از طیف وسیعی از سرمایه گذاران نهادی از قبیل صندوق های ثروت ملی، صندوق های بازنشستگی و موسسات توسعه مالی، به مدیریت صندوق می پردازد. در 31 آگوست 2013 این شرکت مدیریت دارایی مدیریت 6.1 میلیارد دلار دارایی در قالب 6 صندوق را بر عهده داشته است.

در این مصاحبه آقای ویکتور کتس ، معاون صندوق زیرساخت جهانی، در مورد تاریخچه و استراتژی تاسیس صندوق بیان نموده که ایده تاسیس این صندوق به چهار سال پیش برمی گردد. اولین صندوق این شرکت مدیریت دارایی، صندوق آفریقا، آمریکای لاتین و کارائیب  بوده است. پس از تجربه موفقیت آمیز این صندوق، صندوق زیر ساخت جهانی در سال 2013 با حدود 1.2 میلیارد دلار (که بیش از 1 میلیارد دلار که هدف اولیه صندوق بوده است) فعالیت  خود را آغاز نمود. این صندوق در بخش های انرژی، آب و برق و مخابرات و حمل و نقل سرمایه گذاری می نماید.
آقای کتس در مورد استراتژی صندوق زیرساخت جهانی در خصوص سرمایه گذاری در پروژ های جدید  بیان نمود که صندوق تنها در پروژه های جدید سرمایه گذاری نمی کند ولی امکان پذیرش ریسک پروژه های جدید را دارد. این صندوق بر این عقیده است که سرمایه گذاری در پروژه های جدید نقطه قوت IFC بوده و امیدوار است که با دنبال کردن این استراتژی، این صندوق بازده بهتری نسب به  صندوق هایی که در پروژه های جاری  سرمایه گذاری می نمایند، خواهد داشت.
در خصوص تفاوت در پذیرش ریسک پروژه های جدید در بازارهای نوظهور میان این موسسه و صندوق های ثروت ملی و بازنشستگی، آقای داریوس لیلانوالا ، رئیس صندوق زیر ساخت جهانی، بیان نمود که نیازهای سرمایه گذاری صندوق های ثروت ملی و بازنشستگی با IFC تفاوت دارد؛ چرا که IFC یک موسسه توسعه-ای است و برخلاف آن سرمایه گذاری های زیرساختی صندوق های ثروت و بازنشستگی بیشتر معطوف به کشورهای توسعه یافته و پروژه های جاری در زیرساخت ها است که از نوع سرمایه گذاری های با ریسک و بازده اندک می باشد. ولی از سوی دیگر IFC نه تنها در بازارهای نوظهور بلکه در تعداد زیادی از پروژه های جدید سرمایه گذاری می نماید. IFC شرایط رشد سرمایه را فراهم آورد و هدفش سرمایه گذاری در شرکت-های جدید برای گسترش و ساخت دارایی های جدید می باشد.
آقای لیلانوالا همچنین در توضیح این که چرا IFC قادر به پذیرش ریسک بازارهای نوظهور است، گفت: IFC بیش از 50 سال به طور تخصصی در بازارهای نوظهور فعالیت داشته است. عضویت IFC در گروه بانک جهانی نیز در هنگام کار در بازارهای نوظهور مزیت بزرگی برایIFC  بوده است. این عضویت موجب افزایش اعتبار IFC در مقابل سرمایه گذاران و از آن مهم تر در مقابل دولت کشورهای سرمایه پذیر بوده است. بنابراین مشارکت IFC در معاملات موجب اطمینان خاطر سهامداران می شود. ثانیاً، اصل مورد قبول IFC، تجارت و ماندگاری بوده است و تنها تأمین مالی شرکت هایی را بر عهده می گیرد که از لحاظ اجتماعی و زیست محیطی مسئولیت پذیر هستند. این گروه در مقابل فساد مالی هیچ گونه انعطاف پذیری ندارد. علاوه بر اینها کیفیت و سعی و تلاش IFC در کار بی نظیر است و در نهایت IFC با پذیرش ریسک فعالیت در بازارهای نوظهور مشکلی نداشته و هم اکنون دارای 100 دفتر در مکان های مختلف جهان می باشد.

ترجمه : عاطفه حسینی مکارم

 ___________________________________

منبع: بانک جهانی

تهیه شده در مدیریت همکاری های بین الملل